رابطۀ درک منظر میراث فرهنگی با مدیریت آن، مطالعه موردی سازه های آبی شوشتر
شناخت ارزشهای نمادین و منظرین یک اثر، تاثیر قابل¬توجهی بر حفاظت آن اثر داشته و راهنمایی برای مدیریت آن خواهد بود. بدیهی است که حفظ و نگهداشت یک مجموعه¬ی تاریخی، نیازمند شناخت ارزشهای واقعی آن و تطبیق برداشتها و ادراکات برنامه¬ریزان و متولیان امر حفاظت، با این ارزشهای واقعی است. محوطه باستانی سازه¬های آبی واقع در شهر شوشتر که در سال 1388 به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، به عنوان یکی از سایت¬های تاریخی و جاذبه¬های گردشگری ایران محسوب می¬شود. مقاله حاضر، به این مجموعه از نقطه¬¬نظر ارزشهای منظرین آن و نوع ادراک برنامه-ریزان و بازدیدکنندگان نسبت به این ارزشها، پرداخته است. با توجه به ارزشهای واقعی اثر که هم در متون تاریخی بدانها اشاره شده و هم از سوی یونسکو برای ثبت در فهرست میراث جهانی، محرز و پذیرفته شده است و نیز با استناد به شواهد موجود، نتیجه شد که ادراکات نسبت به ارزشهای منظرین این اثر، تا حدی از ارزشهای واقعی آن فاصله دارد.
زهرا نادعلی پور ( دانشگاه علم و فرهنگ )
